English
Before I enter an abandoned building, I hesitate. Am I allowed to be here? Am I safe here? But usually my curiosity wins. Once inside the space, I become aware that I am alone here. In the silence and the darkness, I only hear the sounds that I and the building make. A footstep by me is answered by a creaking sound by the floor. The building no longer has a visible owner and is freed from purpose and function. For a moment, the space is mine, and I can give it my own meaning. I can wander around and open every door. I can stand still for a long time at a wall, and simply not think about anything. Wisdom and insights can emerge from my depths. I can allow secret desires to enter in complete peace. I can hide here, even when there is no danger. The space approves with everything.
With my work, I want to make such an experience available to others, because space for wondering and wandering is scarcer today than ever. In the beginning, I worked mainly in situ, developing site-specific interventions in the form of installations and artist-led walks. As I increasingly notice that such abandoned places, which have escaped capitalism, hardly exist anymore, I started to create them myself in my most recent work, based on models.
As Zwischenraüme, my works move between the old and the new, between knowing and not knowing, between one place and another. Like other living beings, my spaces are unpredictable, changeable and in motion. The function and history of the spaces I create are unknown, even to myself. For me, the secret of a place is the highest spatial quality: there, reality proves to be stranger than fiction. Wondering and wandering allow us to discover not only the space around us, but also our inner space.
Nederlands
Voordat ik een verlaten gebouw betreed, twijfel ik. Mag ik hier wel zijn? Ben ik hier veilig? Maar meestal wint mijn nieuwsgierigheid het. Eenmaal binnen in de ruimte raak ik mij er van bewust dat ik hier alleen ben. In de stilte en het donker hoor ik alleen de geluiden die ik en het gebouw zelf maken. Een voetstap van mij wordt beantwoord met een krakend geluid van de vloer. Het gebouw heeft geen zichtbare eigenaar meer en is bevrijd van doel en functie. Voor even is de ruimte van mij, en kan ik er mijn eigen betekenis in leggen. Ik kan er dwalen en elke deur open doen. Ik kan langdurig stil staan bij een muur, en gewoon nergens aan denken. Wijsheden en inzichten kunnen uit mijn diepte te voorschijn komen. Geheime verlangens kan ik hier in alle rust toelaten. Ik kan hier schuilen, zelfs als er geen gevaar is. De ruimte vindt alles goed.
Met mijn werk wil ik zo’n ervaring ook voor anderen beschikbaar maken, omdat ruimte voor verwondering en verdwaling vandaag schaarser is dan ooit. In het begin werkte ik vooral op locatie, waar ik site-specific interventies ontwikkelde in de vorm van installaties en artist-led walks. Steeds vaker stel ik vast dat dergelijke verlaten plekken, die zijn ontsnapt aan het kapitalisme, er nauwelijks meer zijn. Daarom creëer ik ze in mijn meest recente werk zelf, op basis van maquettes.
Als Zwischenraüme begeven mijn werken zich tussen het oude en het nieuwe, tussen het weten en niet-weten, tussen de ene plek en een andere. Net als andere levende wezens zijn mijn ruimtes onvoorspelbaar, veranderlijk en in beweging. De functie en de geschiedenis van de ruimtes die ik maak, zijn onbekend, ook voor mijzelf. Het geheim van een plaats is voor mij de hoogste ruimtelijke kwaliteit: daarin bewijst de werkelijkheid zich vreemder dan fictie. Verwondering en verdwalen laten ons niet alleen de ruimte om ons heen ontdekken, maar ook onze innerlijke ruimte.
Mister Motley - Kunst is Lang.
Interview met Luuk Heezen (2024).
Klik op het logo om de podcast te beluisteren.